Case todos os
que practicamos algunha labor literaria temos claro que non compensa. É
dicir, facémolo porque nos gusta e tamén porque o precisamos, pero non é
unha actividade económicamente recomendable. “A arte de verdade non se
fai pensando nos cartos”, dirá algún. E esa idea tan absurda é a que a
autora desmonta neste ensaio de xeito lúcido, claro e vehemente.
Penso
que esta obra é necesaria e que todo autor de calquera condición
debería gravarse moitos dos seus preceptos na cabeza. Pero non só os
autores, senón que tamén (e mesmo con maior necesidade) as institución
que rodean á literatura. Nalgún momento o mundo, que cada día permite
menos marxe de erro monetario, terá que elixir entre coidar a literatura
ou renunciar a ela. Porque os escritores, os grandes e os pequenos,
teñen o defecto de ter que comer. E unha labor literaria precisa de algo
mais que unas cantas horas ó mes, cando ó resto de obrigas o permiten,
para poder facer algo decente.
A labor literaria non está nin
sequera comprendida pola xente que non se dedica a ela, e neste ensaio
contribúese a cambiar iso. Hai quen pensa que a escritura é un don
divino, e nótase en cada conversa. Cantas veces escoitamos a alguén
dicir que lle encantaría escribir pero nunca se animou "porque non se me
da ben"? Eu sempre penso o mesmo, que eu tampouco sabía facelo e que os
meus primeiros escritos so servían para tirar ó lixo. Melloreino
investindo moito tempo en practicar, corrixir e atopar xeitos de
expresión que me xerasen interese. Non é cousa de xenética.
O
arte precisa de tempo porque é unha labor de ensaio e erro, precísanse
anos de traballo para saber facer algo medio decente. Quen pode
permitirse a calma de ensaiar e errar dedicando o tempo de refugallo que
permite un traballo de 40 horas (e iso tendo a sorte de contar cun
traballo)? Ninguén. Se nada cambia, a expresión artística seguirá sendo
un privilexio de clase. E pode que a humanidade poda sobrevivir sen arte
contemporánea, pero tamén é certo que vivir e sobrevivir non é o mesmo.
Se queremos arte de calidade, quen a crea debería poder optar á calma.
Se non é posible, o arte será das elites e non dependerá do talento,
senón da carteira.
VALORACIÓN:
No hay comentarios:
Publicar un comentario