"Despois da casa da praia non quedará en pé ningún lugar ao que poida volver, todos serán territorios por conquistar"

Unha reflexión sobre a pegada que deixa nas persoas cada un dos lugares nos que habita ó longo da súa vida. Unha historia que máis que historia é un monólogo interno e que máis que contar explica, sendo ese rasgo unha virtude e nunca un defecto, xa que sabe introducirnos de maneira interesante nas incertidumes e nostalxias da narradora.

É difícil que non me gusten as novelas de pensamento escrito se están ben executadas, esta non é unha excepción.