"Despois da casa da praia non quedará en pé ningún lugar ao que poida volver, todos serán territorios por conquistar"
Unha
reflexión sobre a pegada que deixa nas persoas cada un dos lugares nos
que habita ó longo da súa vida. Unha historia que máis que historia é un
monólogo interno e que máis que contar explica, sendo ese rasgo unha
virtude e nunca un defecto, xa que sabe introducirnos de maneira
interesante nas incertidumes e nostalxias da narradora.
É difícil que non me gusten as novelas de pensamento escrito se están ben executadas, esta non é unha excepción.
No hay comentarios:
Publicar un comentario